Choć dokładny okres wejścia szkła do architektury nie jest znany, to Starożytny Rzym był pierwszą cywilizacją, która posiadała szklane okna. Wtedy oczywiście ten drogi i niskiej jakości materiał był uważany za luksus i dopiero w XVI wieku w dużej części Europy zaczęły dominować okna skrzynkowe.
Wszechstronność i estetyka szkła sprawiły, że praktycznie każde większe miasto wypełnione jest masywnymi, lśniącymi konstrukcjami, które mogą pochwalić się spektakularnymi widokami. Jednak w ciągu ostatnich kilku dekad budynki te znalazły się również pod coraz większą kontrolą i krytyką. Problem? Ogromna ilość energii potrzebna do ogrzewania i chłodzenia budynków z całkowicie przeszklonymi ścianami zewnętrznymi.
W rzeczywistości to właśnie postęp w technologii klimatyzacji w połowie XIX wieku umożliwił powstanie tych budynków. Aby dać wyobrażenie o zapotrzebowaniu na energię: niektóre badania sugerują, że emisja dwutlenku węgla z klimatyzowanych biur jest aż o 60% wyższa niż w przypadku biur z wentylacją mechaniczną lub naturalną.
Czy zatem, skoro dążenie do przywrócenia równowagi naszej planety trafiło na szczyt architektonicznych agend, powinniśmy oczekiwać, że ekologiczny realizm zniweluje szkło?
Cóż, odpowiedź na to pytanie będzie zależała od tego, jak dobrze miasta będą wdrażać istniejące technologie, a także rozwijać nowe, w nadchodzących latach i dekadach.
Już teraz architekci i wykonawcy dostosowują swoje myślenie o termice do szklanych budynków. Niektóre z nich wymagają drobnych innowacji, takich jak taktyczne rozmieszczenie okien, aby słoneczna, południowa ściana pochłaniała mniej ciepła niż północna, lub pominięcie szkła z niektórych stron w celu zapewnienia zacienienia dla innych budynków. Jednak najbardziej znaczące zmiany nadejdą prawdopodobnie wraz z nową technologią. Na przykład niektóre nowsze konstrukcje są zbudowane ze specjalnego szkła, które blokuje promienie słoneczne w gorące dni; inne same generują energię elektryczną dzięki coraz bardziej wydajnym ogniwom słonecznym zamontowanym na oknach.
No i jeszcze jeden (ważny) punkt: szkło nadaje się w 100% do recyklingu. Problem polega jednak na tym, że nie wszystkie rodzaje szkła stosowane w projektach architektonicznych są przetwarzane na nowe okna. Dzięki usprawnieniu zarządzania końcowym okresem użytkowania szkło mogłoby być w nieskończoność wprowadzane do systemu zamkniętego obiegu.
WICONA Meets
Przyszłość szkła w architekturze to jeden z tematów, które omawiamy w najnowszym odcinku WICONA Meets z udziałem Phila Sedge, szefa działu fasad w Mace Group. Rozpoczynając swoją karierę w późnych latach 80-tych, Phil spędził ponad trzy dekady w branży fasadowej, budując prestiżowe projekty w całym Londynie i współpracując z wiodącymi wykonawcami fasad. W Mace, Phil jest liderem w zakresie innowacji i czynników wpływających na przemysł, takich jak produktywność, jakość i inicjatywy węglowe.
Zobacz sekcję
